ثلث جلیّ:
خط ثلث به لحاظ ماهیت وذات خویش پیوندی زیادی با اقلام درشت دارد. بانگاهی به آثار گذشتگان به راحتی به این نتیجه می رسیم که در خط ثلث به نسبت خطوط دیگر قلم درشت کاربرد بیشتری دارد. عکس این مطلب در خط شکسته دیده می شود که بیشتر با اقلام غبار وخفی وکتابت نگاشته شده است.
درباره حدّ و مرز ثلث جلیّ نظریات متفاوتی وجود دارد. در مسابقات سازمان ارسیکای ترکیه تعریف ثلث جلیّ به قلم بالای پنج میلی متر اطلاق شده است. بعضی دیگر از خوشنویسان قلم فراتر از یک سانتی متر را  ثلث جلیّ می دانند؛ اما این گونه به نظر می رسد؛ اگر حدّ نهایی قلمی که توان ثلث نوشتن با آن وجود دارد را لحاظ کنیم، حدّ شروع ثلث جلیّ آسان تر می شود. به طور مثال قلم 5/2 سانتی متری برای نوشتن ثلث قلمی خوب و به نسبت آسان است و قلم هفت سانتی متری را می توان انتهای کار نامید. اگر اکنون حتیّ انتهای ثلث جلیّ را قلم پنج سانتی متری بدانیم، نمی توان قلم پنج میلی متری یا یک سانتی متری را ثلث جلیّ دانست.

نحوه نگارش:
اکثر قریب به اتفاق اقلام ثلث جلیّ نگاشته شده توسط اساتید در گذشته یا کنونی، به شیوه رسّامیّ نگاشته شده است. روش رسّامیّ این گونه است که ابتدا ترکیب اولیه را مشخص می نمایند. سپس تمامی حروف را تا حدّی نگارش می نمایند که از هر حرفی، بهترین نمونه را دراختیار داشته باشند. سپس حروف منتخب را در درون ترکیب اصلی جای می دهند . در مرحله بعد این ترکیب به دقت هماهنگ شده را با ظرافتی بسیار بالا برروی کاغذ نهایی انتقال می دهند. در زمان نگارش هم با دقت بسیار و با تکیه بر این ترکیب از قبل نوشته شده، می‌نگارند و سعی می‌کنند همه ظرافت های حروف را انتقال دهند. مرحله اصلاح و ترمیم در انتهاست که با ظرافتی بسیار بالا حروف را رتوش می نمایند.
در شیوه رسّامیّ به علت اصلاح و ترمیم و دست بردن بسیار در حروف جزئیاتی درمفردات دیده می شود که ناشی از حرکت قلم نیست. در این گونه آثار حرکات بسیاری وجود دارد که به هیچ وجه نمی توان آن را با حرکت مستمّر قلم به دست آورد. به همین دلیل شناخت آثاری که به شیوه رسّامیّ نگاشته شده برای خبرگان کاری آسان است.
این شیوه از نگارش دلایلی دارد که مهمترین آن تداخل بسیار زیاد حروف و کلمات و ترکیبات پیچیده در خط ثلث است. واقعیت این است که این نوع از نگارش زاییده دشواری های خط ثلث است که در خطوط دیگر نمونه ندارد. فقط در خط ثلث وضعیت این گونه است که با ذره ای تغییر مکان حروف وکلمات، ترکیب به هم می ریزند.
باید به دیده احترام به این شیوه نگریست و بر اهمیت و ارزش آن تأکید داشت؛ اما واقعیت این است که این شیوه با خط جلیّ که با صداقت کامل و بر پایه قلمرانی مستمر و روان و بدون دخل و تصرف نوشته شده قابل مقایسه نیست.
با تمرین بیشتر، و بدون ترس از به هم ریختگی ترکیب یا مفردات، می توان به این شیوه نگارش نمود. مهم این است که تمام حروف یک ضرب و روان نگاشته شده و روح و صداقت در تابلو دیده شود. این شیوه از لحاظ ارزش گذاری شباهتی به رسّامیّ ندارد. این شیوه اصیل ترین روش نگارشی است که با تأکید آن رادنبال می نمائیم. در حقیقت با نگارش به این روش شاید نتوان بعضی حروف را مانند شیوه رسّامیّ بدست آورد و شاید نتوان ترکیب را چون شیوه رسّامیّ دقیق نوشت؛ اما صداقت حاکم بر اثر هنری ارزشی والاتر از این دو موضوع دارد.
صداقت به این معنی است که تمامی حروف ناشی از حرکت یک ضرب و مستمر قلم بوده و از دست کاری خارج از محدوده حرکت قلم پرهیز گردد؛ البته ترمیم و اصلاح حروف مسأله ای است که در تمامی خطوط رایج است واستادان تیزبین، اثرات آن را در آثار بزرگانی چون میرعماد و میرزا غلامرضا اصفهانی نیز یافته اند. در حین نوشتن هر استاد والایی هم مشکلاتی بروز می نماید؛ فقط به نسبت قدرت یا ضعف خوشنویس این مشکلات کم یا زیاد هستند. مرکب در نقاطی از خط حرکت قلم خارج شده و نقاطی وجود دارد که مرکب در داخل خط حرکت قلم بر کاغذ قرار نگرفته است. در شیوه ترمیم اعتدالی، نقاط خالی با مرکب پر شده و نقاط خارج از خط پاک می‌شود. این گونه از ترمیم شیوه ای رایج در میان تمامی خوشنویسان است، و اگر کسی آن را انکار نماید باید به حساب عدم صداقت او گذاشت. 

دشواری های ثلث جلیّ:
الف- تغییر اندازه: به طور معمول همه خوشنویسان این گونه هستند که با بزرگتر شدن قلم نمی توانند همان معیار را در مفردات اجرا نمایند. یعنی با بزرگ شدن قلم، خوشنویس با ضعف بیشتری در اجرای مفردات روبروست و نمی تواند به همان خوبی که در قلم های کوچک تر می نویسند بنگارد.
ب- به هم ریختگی اندازه ها: در اندازه بزرگ تشخیص اندازه و تناسب درست بسیار مشکل است و فقط با ممارست بسیار می توان به اندازه واقعی پی برد. مشکل بزرگ تر آن است که عموماً این به هم ریختگی تناسبات و کوچک، یا بزرگ نویسی بر خود خوشنویس نیز پوشیده است. علت این مساله آن است که قلم های جلیّ، خوشنویس را فریب می دهند و حروف را بزرگ تر از اندازه اصلی می نویسند. بعضی هم که این قانون را می دانند به افراط افتاده و حروف را بسیار کوچک می نگارند. در هر صورت رعایت تعادل و تناسب امر پس دشواری است.
ج- وضوح عیوب: در صورتی که هنرمند بتواند تمامی توانایی خویش را در اجرای صحیح همانند اقلام کوچکتر پیاده نمایند، بازهم عیوب حروف واضح تر از اقلام مشقی است. همانند اینکه وقتی تابلویی را چندین برابر  بزرگ کنیم، عیوب خط خیلی بیشتر از حالت کوچک نمایان شده است.
د- جلیّ نویس دنیایی متفاوت است: در زمینه قلم های جلیّ نقش ابزار کار، چون کاغذ و مرکب و به خصوص قلم بسیار حساس است. به طور کلی تکنیک، نقش وافری دراین زمینه دارد. تکنیک هایی که جایی آموزش داده نمی شود و فقط با آزمون و خطا بدست می آید.
همه این مطالب، مسائلی است که هنرمندان این وادی آن را با دل و جان لمس می نمایند و نیازی به اغراق  و مهم جلوه دادن آن نیست .
آثار ثلث جلیّ که در بخش تابلوهای ثلث این هنرمند ارائه گردیده است (اندازه قلم در هر تابلو اشاره شده است) همگی به این روش و با مرارت بسیار نگارش یافته است. برای نگارش این تابلوها در آسان‌ترین حالت چهارده مرتبه نگارش تابلو تکرار شده و در نمونه‌های بسیار سخت تا حدود صد مرتبه نیز نگارش کامل اثر تکرار شده است.