خوارزمى از عمرو بن خالد صیداوى نیز یاد کرده و نوشته است: وى نزد امام(ع) آمد و گفت: قصد آن دارم تا به دیگر یاران بپیوندم. امام حسین(ع) به او فرمود: تَقَدَّم فإنّا لاحقون بک عن ساعة. (پیش برو، ما نیز ساعتى دیگر به تو خواهیم پیوست.) (223)
سعد [شعبه] بن حنظله تمیمى مجاهد دیگرى است که با خواندن رجزى به میدان رفته پس از نبردى به شهادت رسید. (224)
عمیر بن عبدالله مَذْحِجى شهید بعدى است که رجزى خواند و به میدان رفت و به شهادت رسید.(225)
سوار بن أبى حُمَیر به میدان رفته مجروح شد و شش ماه بعد به شهادت رسید.(226)
عبدالرحمان بن عبدالله یزَنى شهیدى است که به نوشته ابن اعثم، پس از مسلم بن عوسجه به شهادت رسیده است. شعر وى در میدان، مضمون مهمى در تشیع او دارد؛ به طورى که شاعر خود را بر دین حسین و حسن معرفى می‌کند.
أنا ابن عبدالله من آل یزن دینى على دین حسین و حسن(227)
زیاد بن عمرو بن عریب صائدى همدانى معروف به ابوثمامه صائدى که نماز ظهر را به یاد امام حسین(ع) آورد، شهید دیگر بعد از ظهر است.(228) رجز زیبایى از وى توسط ابن شهرآشوب نقل شده است.(229)
ابوالشعثاء یزید بن زیاد کندى پیش روى امام حسین(ع) در برابر دشمن ایستاد و هشت تیر (و در برخى نقلها که پیش از این گذشت صد تیر) رها کرد که طى آن دست کم پنج نفر از سپاه کوفه کشته شدند. آنگاه که دشمن درخواست‌هاى امام حسین(ع) را رد کرد، به سوى دشمن تاخت تا کشته شد.(230)
نافع بن هلال بِجِلى که پیش از این اشاره به نبرد او با تنى چند از کوفیان داشتیم، با تیراندازى دقیق خود دوازده تن از سپاه کوفه را کشت تا آن که بازویش شکست. دشمن وى را به اسارت گرفت و شمر گردنش را زد.(231)

223. مقتل الحسین(ع) ج 2، ص 24 آیا این همان عمرو بن خالد ازدى است؟ در متن خوارزمى از عمر بن خالد صیداوى یاد شده اما در مثیرالاحزان ابن نما (ص 33)، عمرو بن خالد آمده است.
224. التفوح، ج 5، ص 193
225. الفتوح، ج 5، ص 193؛ مقتل الحسین(ع) خوارزمى، ج 2، ص 14
226. انساب الاشراف، ج 3، ص 198
227. الفتوح، ج 5، ص 194
228. انساب الاشراف، ج 3، ص 198
229. بنگرید: المناقب، ج 4، ص 104 ـ 105
230. انساب الاشراف، ج 3، ص 198؛ تاریخ الطبرى، ج 5، ص 445 ـ 446
231. انساب الاشراف، ج 3، ص 197