شمار دیگری از فرزندان امام علی(ع) و در مجموع افرادی از اهل بیت(ع) که به شهادت رسیدند عبارت بودند از: ابوبکر بن على بن ابى

شهادت اهل بیت (ع) شروع به نبرد از سوى اهل بیت امام حسین(ع)، زمانى بود که از یاران کسى باقى نمانده بود. فلم یزل أصحاب

نوشته‌اند که وى روى تیرهایش، نامش را نوشته بود و شعارش این بود: «أنا الجملى أنا على دین على». وی به صورت اسیر نزد عمر

خوارزمى از عمرو بن خالد صیداوى نیز یاد کرده و نوشته است: وى نزد امام(ع) آمد و گفت: قصد آن دارم تا به دیگر یاران

آخرین نماز ظهر شد و وقت نماز فرا رسید. هنوز زهیر و شمارى اصحاب در اطراف امام(ع) بودند. امام(ع) نماز را به جماعت _در شکل

نزدیکى ظهر بود که حبیب بن مظاهر به شهادت رسید. واقعه از این قرار بود که ابوثمامه صائدى ـ که از اصحاب امام على(ع) بود(212)

این امر سبب شد تا عمر سعد دستور دهد تا چادرها را آتش بزنند. امام حسین(ع) فریاد زد: اجازه دهید آتش بزنند، در هر حال

امام حسین(ع) پیش از شهادت مسلم بن عوسجه، زمانى که هنوز رمقى در وجود او مانده بود، خود را به وى رساند و فرمود: رحمک

از چهره‌هاى برجسته کربلا، یکى همین نافع بن هلال بِجلى است. طایفه بجیله، از طوایف شیعه کوفه است که بعدها نیز در میان آنان شیعیان

نبرد تن به تن اصحاب امام حسین (ع) باقی‌مانده سپاه تک تک عازم میدان شده و پس از مبارزه به شهادت رسیدند. یکى از چهرگان

با شهادت پنجاه نفر در یک حمله دسته جمعى، شمار اندکى از یاران امام حسین(ع) باقى ماندند؛ کسانى که به نوعى، مبارزه تن به تن

آغاز نبرد و شهادت گروهی سپاه امام حسین (ع) عمر بن سعد با انداختن نخستین تیر، رسما جنگ را آغاز کرد و گفت: نزد عبیدالله