امير المؤمنين (عليه السّلام) فرمود: مؤمن صبح نمى‏ كند مگر با ترس و بيم اگر چه نيكوكار باشد و شب نمى‏ كند مگر با ترس

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: همانا گروهى مرتكب گناهانى شدند سپس از گناه خويش ترسيدند و بيمناك شدند پس از آن گروهى ديگر بر آنان

امام باقر (عليه السّلام) در ضمن حديثى فرمود: و امّا چيزهايى كه مايه نجات و رستگارى‏ اند: ترس از خدا در نهان و آشكار، و

راوى گويد: از امام صادق (عليه السّلام) شنيدم كه مى ‏فرمود: ترسان كسى است كه ترس براى او زبانى كه با آن سخن گويد وانگذارده

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: كسى كه در پنهانى مرتكب گناهى شود پس از خداى تعالى بترسد و از فرشتگان نگهبان و ثبت‏ كننده اعمال

امام باقر (عليه السّلام) فرمود: يكى از سخنان رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) اين است كه فرمود: ترس از خداى عزّوجل سر حكمت

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: همانا ترس شديد از خداى عزّوجل از عبادت شمرده مى ‏شود، خداى عزّوجل گويد: «به راستى كه از بندگان خدا

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: هر كه خدا را بشناسد ترس او در دلش مى ‏افتد و هر كه از خدا ترسان باشد نفسش از

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: اى اسحاق! از خدا چنان بترس كه گوئيا او را مى‏ بينى و اگر تو او را نمى‏ بينى او

از امام صادق و ايشان از پدران بزرگوارش : شبيه حديث گذشته در ضمن وصاياى پيامبر اكرم(ص) به حضرت على(ع) روايت شده است با اضافه‌اى

هيثم بن واقد گويد: از امام صادق (عليه السّلام) شنيدم كه مى‏ فرمود: كسى كه خدا ترس باشد خداوند خوف و هيبت او را در

در مورد قول خداى عزّوجل «و براى آن كس كه از مقام و مرتبه الهى ترسان است دو بهشت خواهد بود». امام صادق (عليه السّلام)