امام باقر (عليه السّلام) فرمود: در كتاب على (عليه السّلام) يافتيم كه رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) بر فراز منبر فرمود:
سوگند به آن خدايى كه جز او معبودى نيست به هيچ مؤمنى هرگز خير دنيا و آخرت عطا نشده است مگر به خاطر چند خصلت:

– گمان نيكو به خداوند
– و اميدوارى به عطا و بخشش خدا
– و خوش خلقى
– و باز ايستادن از غيبت مؤمنان

و سوگند به خدايى كه جز او معبودى نيست خداوند هيچ مؤمنى را بعد از توبه و استغفار عذاب نمى‏ كند مگر به سبب چند خصلت:

-بدگمانى ‏اش به خداوند
– و كوتاهى نمودن در اميد داشتن به خدا
– و بد اخلاقى و غيبت نمودن از مؤمنين.

و سوگند به خدايى كه جز او معبودى نيست هيچ بنده مؤمنى گمان نيكو به خداوند نمى‏ كند، مگر اينكه خداوند در نزد گمان نيكوى او حاضر است [و پاداش نيكو به او مى‏ دهد] زيرا خداوند بخشنده است و تمامى خير در دست اوست و شرم دارد از اينكه بنده مؤمنش به او گمان نيكى داشته باشد و آن گمان و اميدوارى‏ اش به خطا رود.
پس به خداوند گمان نيكو داشته باشيد و به سوى او ميل داشته باشيد و زارى كنيد.

جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص 93