امام سجّاد (عليه السّلام) فرمود: مؤمن سكوت مى ‏كند تا سالم و سلامت بماند و سخن مى‏ گويد تا [از گفتگو با ديگران‏] غنيمت گيرد و شهادتش را از افراد دور [و ناآشنا] كتمان نمى ‏كند و هيچ كار خيرى را رياكارانه انجام نمى ‏دهد و هيچ كار خوبى را به خاطر حيا ترك نمى‏ كند، اگر ستوده شود از آنچه كه درباره‌‏اش مى‏ گويند بيمناك است و از خداوند به خاطر آنچه كه در باره ‏اش نمى‏ دانند طلب مغفرت مى‏ كند، گفتار كسى كه نسبت به او جاهل است او را نمى ‏فريبد و از اينكه يكا يك عملش حفظ و نگاه ‏دارى مى‏ شود بيمناك است.

جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 43