امام حسین (ع) از کوفه تا کربلا
امام حسین(ع) از مکه حرکت کرد در حالى که همراه وى از بنى عبدالمطلب، نوزده نفر و قریب شصت نفر از مشایخ و جوانان کوفه حاضر بودند.(50) آن حضرت روز سه شنبه یا چهارشنبه (نهم ذى حجه ـ یا هشتم) از مکه خارج شد.(51) برخى شمار تمامى افراد همراه آن حضرت را در وقت خروج از مکه به سمت عراق 82 نفر نوشته اند.(52) روز ترویه که عمدتا آن را روز خروج امام از مکه نوشته اند، همان روزى است که مسلم در کوفه خروج کرده و پس از دستگیرى به شهادت رسید.
امام حسین(ع) در تنعیم با کاروانى از یمن روبرو شد که هدایایى را از سوى حاکم امویان در یمن براى یزید می‌برد. حضرت آن را تصرف کرد و از افراد آن خواست اگر مایلند می‌توانند همراه او به کوفه بروند و اگر نمى خواهند، آزاد هستند. چند نفر همراه امام شدند که در نهایت سه نفر آنها تا کربلا کنار امام ماندند.(53)
امام در آغاز مسیر به فرزدقِ شاعر که آن زمانى جوانى بیش نبود، برخورد. از وى درباره وضعیت کوفه پرسش کرد. فرزدق گفت: أنتَ أحبُّ الناس إلى الناس، و القضاء فى السماء، و السیوف مع بنى امیة. تو از میان مردم محبوب ترین برای همه هستی و قضاء الهی در ملکوت رقم میخورد و کسی نمی داند ولی شمشیر ها همراه بنی امیه است)(54) و
در نقلى دیگرگفت : قلوبهم معک و سیوفهم علیک،(دل‌های کوفیان با توست و شمشیر هایشان علیه توست) (55) قلوب الناس معک و سیوفهم مع بنى امیة.(56) (دل‌هاى مردم با توست و شمشیر هایشان با بنی امیه)

50. الارشاد، ج 2، همان، ص 61
51. انساب الاشراف، ج 3، ص 160
52. الفتوح، ج 5، ص 119
53. انساب الاشراف، ج 3، ص 164
54. ترجمة الامام الحسین(ع) صص 62 ـ 63
55. اخبار الطوال، ص 245
56. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 386