آخرین نماز
ظهر شد و وقت نماز فرا رسید. هنوز زهیر و شمارى اصحاب در اطراف امام(ع) بودند. امام(ع) نماز را به جماعت _در شکل نماز خوف _ اقامه کرد. (217) امام(ع) دو رکعت نماز ظهر را آغاز کرد در حالى که زهیر و سعید بن عبدالله حنفى جلوى امام(ع) ایستادند. گروه دوم نماز را تمام کرده، آنگاه گروه اول رکعت دوم را به امام(ع) اقتدا کردند. در وقتى که سعید جلوى امام(ع) ایستاده بود، هدف تیر دشمن قرار گرفت. بعد از پایان نماز هم، هرچه امام(ع) به این سوى و آن سوى می‌رفت، سعید میان امام و دشمن قرار می‌گرفت. به همین دلیل، چندان تیر به وى اصابت کرد که روى زمین افتاد. در این وقت از خداوند خواست تا سلام او را به رسولش برساند و به او بگوید که من از این رنجى که می‌برم، هدفم نصرت ذرّیه اوست. وى در حالى به شهادت رسید که سیزده تیر بر بدنش اصابت کرده بود. (218)
سعید بن عبدالله بعد از نماز ظهر که باز درگیرى آغاز شده و شدّت گرفت، در شرایطى که حفاظت از امام حسین(ع) را بر عهده داشت به شهادت رسید. (219) در اینجا بازهم دشمن به تیراندازى به سوى اسبان باقى مانده سپاه امام ادامه داد تا همه آنان را از بین برد. در این وقت زهیر بن قین با رجزى که خواند بر دشمن حمله کرد. در شعرى که از او خطاب به امام حسین(ع) نقل شده، آمده است که امام را هادى و مهدى نامیده و در حال رفتن به ملاقات جدش پیامبر، برادرش حسن، پدرش على(ع) و عمویش جعفر و حمزه می‌باشد.
دو نفر از کوفیان با نام‌هاى کثیر بن عبدالله شعبى و مهاجر بن اوس بر وى حمله کرده او را به شهادت رساندند. (220)
عمرو بن خالد ازدى در شمار چنین افرادى است. وى رجزى خواند و جنگید تا به شهادت رسید. (221) فرزندش خالد بن عمرو ازدى نیز پس از پدر به شهادت رسید. (222)

216. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 440؛ انساب الاشراف، ج 3، ص 195
217. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 441؛ انساب الاشراف، ج 3، ص 195
218. مقتل الحسین(ع) خوارزمى، ج 2، ص 17
219. انساب الاشراف، ج 3، ص 195 ـ 196
220. تاریخ الطبرى، ج 5، ص 441
221. الفتوح، ج 5، ص 192
222. الفتوح، ج 5، ص 192 ـ 193