از امام صادق و ايشان از پدران بزرگوارش : شبيه حديث گذشته در ضمن وصاياى پيامبر اكرم(ص) به حضرت على(ع) روايت شده است با اضافه‌اى

هيثم بن واقد گويد: از امام صادق (عليه السّلام) شنيدم كه مى‏ فرمود: كسى كه خدا ترس باشد خداوند خوف و هيبت او را در

در مورد قول خداى عزّوجل «و براى آن كس كه از مقام و مرتبه الهى ترسان است دو بهشت خواهد بود». امام صادق (عليه السّلام)

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: مؤمن همواره بين دو ترس گرفتار است: يكى گناهى كه گذشته است و او نمى ‏داند كه خداوند در مورد

حمزة بن حمران گويد: از امام صادق (عليه السّلام) شنيدم كه مى‏ فرمود: بخشى از خطبه‏ هاى رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) كه

امير المؤمنين (عليه السّلام) در خطبه‏‌ا‌ى فرمودند: كسى به گمان خود ادّعا دارد كه به خداوند اميد دارد، سوگند به خداى بزرگ كه دروغ مى‏‌گويد.

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: به خداوند اميدوار باش اميدى كه تو را بر انجام معصيتش جرأت نبخشد و از خداوند بيم داشته باش بيمى

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در وصيّت لقمان به پسرش آمده است كه: اى پسركم! از خداوند چنان بترس كه اگر نيكى جنّ و انس

امام صادق عليه السّلام مى‏ فرمودند: مؤمن مؤمن نيست مگر اينكه ترسان و اميدوار باشد و ترسان و اميدوار نمى ‏باشد مگر اينكه آنچه را

۱۰۶- امام صادق(ع) فرمودند: پدرم مى‌فرمودند: هيچ بنده مؤمنى نيست جز اينكه در قلب او دو نور وجود دارد: نور بيم و نور اميد، به

راوى گويد: به امام صادق(ع) عرض كردم: گروهى هستند كه گناه مى‌كنند و مى‌گويند: اميد [به بخشش الهى‌] داريم، پس اينان پيوسته چنين‌اند تا اينكه

راوى گويد: به امام صادق(ع) عرض كردم: در وصيّت لقمان به فرزندش چه جملاتى هست؟ حضرت فرمودند: در آن جمله‌هاى عجيبى است و از همه