امام رضا (عليه السّلام) فرمود: در ضمن راز گويى خداوند با حضرت موسى (عليه السّلام) چنين آمده است: كسانى كه به من نزديك گشته اند به واسطه هيچ عملى همانند گريستن از خوف من به من نزديك نشده اند و آنان كه طوق بندگى مرا در گردن دارند، به واسطه هيچ عملى همانند باز ايستادن از ارتكاب حرام هاى من مرا بندگى ننموده اند و آنان كه خود را آراسته اند به واسطه هيچ عملى همانند پيشه نمودن زهد و بى رغبتى نسبت به آنچه كه بى نيازى از آن در دنيا مورد اهميّت است، خود را براى من نياراسته اند. حضرت موسى (عليه السّلام) عرض كرد: اى گرامى ترين گراميان! چه چيزى آنان را در اين راه ثابت قدم و پا بر جا نموده؟
خداوند فرمود: اى موسى! امّا آنان كه به واسطه گريستن از خوف من به من نزديك گشته اند آنان در مرتبه همجوارى با رفيق اعلى (معشوق و دوست برتر) هستند و هيچ كس در اين مقام با آنان شريك نيست و امّا آنان كه به واسطه باز ايستادن از ارتكاب حرام هاى من مرا بندگى نموده اند من در قيامت از آنان شرم دارم كه در مورد اعمالشان كنجكاوى و دقّت به خرج دهم در حالى كه اعمال همه مردمان را به دقّت وارسى خواهم كرد و امّا آنان كه خود را به واسطه بى رغبتى به دنيا برايم آراسته اند تمامى بهشت را براى آنان مباح و روا مى سازم كه در هر جاى بهشت خواستند جاى گيرند.
جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص89