ابن رئاب گويد: از امام صادق (عليه السّلام) شنيدم كه فرمود: در روز قيامت بنده ‏اى كه به خويشتن ستم نموده آورده مى ‏شود پس خداوند مى‏ فرمايد: آيا تو را به طاعت و فرمانبردارى ‏ام امر نكردم؟ آيا تو را از نافرمانى ‏ام نهى نكردم؟ بنده گنهكار گويد: درست است اى پروردگار من! ولى شهوتم بر من چيره شد پس اگر مرا كيفر دهى به خاطر گناهى است كه مرتكب شده ‏ام و به من ستم روا نداشته ‏اى. پس خداوند دستور مى ‏دهد كه او را به سوى آتش برند. بنده گنهكار مى‏ گويد: اى خداى من! گمان من به تو چنين نبود. خداوند مى ‏فرمايد: مگر چه گمانى به من داشتى؟ مى‏ گويد: خدايا من به تو نيكوترين گمان را داشتم. پس خداوند امر مى‏ كند كه او را به سوى بهشت برند و مى‏ فرمايد: حقّا كه گمان نيكوى تو به من امروز به تو سود بخشيد.

جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص 95