امام صادق (عليه السّلام) فرمود: اى مهزم! شيعه ما كسى است كه صدايش از گوش خودش تجاوز نكند و كينه و دشمنى اش از دستانش تعدّى نكند (كينه اش را عملا ابراز و اعمال نكند) و [در زمان تقيه] ما را آشكارا مدح و ثنا نگويد، و در مجالست و همنشينى با ما زبان به عيب جويى نگشايد و با بى مهرى و كينه با ما به مخاصمه و جدال برنخيزد و اگر با مؤمنى ديدار كرد او را اكرام كند و اگر با نادانى برخورد نمود از او دورى كند،- تا آنجا كه فرمود:- شيعه ما كسى است كه همچون بانگى كه سگ از سوز سرما بر مى آورد بانگ نزند و حرص و طمعى همچون حرص و طمع كلاغان نداشته باشد و از دشمن ما درخواست و گدايى نكند اگر چه از گرسنگى بميرد.
جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 51