امام صادق (ع) فرمودند: خداوند تعالى فرموده است: من نماز را از كسى مىپذيرم كه در برابر عظمت من فروتنى كند و به خاطر من نفس خود را از شهوات باز دارد و روز خود را به ياد من سپرى كند و بر خلق من خودنمايى و بزرگى نكند و گرسنه را طعام دهد و برهنه را بپوشاند و بر مصيبت زده ترحّم آورد و غريب را جاى دهد…
در ادامه امام صادق (ع) که خداوند متعال در وصف این افراد می گوید: …چنين كسى نورش همانند نور خورشيد مىتابد و من در تاريكىها نور و در وقت نادانى حلم و بردبارى برايش قرار مىدهم، به عزّتم او را نگاه دارى مىنمايم و به وسيله فرشتگانم او را حفظ مىكنم، چنين بندگانى مرا مىخوانند و من اجابت مىكنم و از من درخواست مىكنند و من عطا مىكنم مثل آنان در نزد من مانند مثل بهشت جاودان است كه ميوههايش علوّ و ارتفاع ندارد (اشاره است به تواضع و فروتنى آنان) و دگرگونى در حالت آن راه ندارد.
جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص:۷۱