امير المؤمنين (عليه السّلام) فرمود: جوهره و اصل اسلام را چنان ترسيم و بيان مى‏كنم كه كسى پيش از من چنين بيان ننموده و پس

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: بزرگوارى‏ هاى اخلاقى ده چيز است، پس اگر توانايى آن دارى كه اين اخلاق در تو باشد پس اقدام كن

امام صادق (عليه السّلام) از پدرانش (عليهم السّلام) روايت كند كه در وصيّت پيامبر (صلّى اللَّه عليه و آله) به على (عليه السّلام) چنين آمده

امام باقر (عليه السّلام) فرمود: رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) به على (عليه السّلام) فرمود: اى على! تو را درباره خودت به داشتن

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: همانا خداوند بزرگوارى ‏هاى اخلاقى را به رسول خود اختصاص داد پس خود را بيازماييد اگر آن مكارم در وجود

از امام سجّاد (عليه السّلام) روايت است كه فرمود: حق خداى بزرگ بر تو اين است كه تنها او را پرستش كنى و چيزى را

از امام سجاد (عليه السّلام) روايت است كه فرمود: بر تو روا نيست كه هر آنچه خواهى بگويى زيرا خداوند میفرمايد: «از آنچه كه به

در وصيّت امير المؤمنين (عليه السّلام) به فرزندش محمّد بن حنفيه آمده است كه حضرت فرمود: اى پسر دلبندم! چيزى را كه نمیدانى مگو بلكه

جميل بن درّاج گويد: از امام صادق (عليه السّلام) درباره ايمان پرسيدم حضرت فرمود: ايمان عبارت است از گواهى دادن به اينكه هيچ معبودى جز

ابى بصير گويد: به امام باقر (عليه السّلام) عرض كردم: خيثمه به ما خبر داد كه از شما درباره ايمان پرسيده است و شما پاسخ

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: كسى كه به دين خداوند اقرار و اعتراف كند مسلمان است و كسى كه به آنچه كه خداوند به آن

امام صادق عليه السّلام فرمود: ايمان نمی‏باشد مگر همراه با عمل و عمل نيز بر خاسته از ايمان است و ايمان فقط با عمل ثابت